1. |
||||
Калі ты анёл,
дзе той агонь
у маіх вачах?
Там сотні дэманаў
крычаць нібы я
на экскурсіі ў пекле.
Калі ты кіт,
то мокрыя павекі
не гараць.
Мне не лятаць
на вышыні
тваіх фантанаў,
а толькі назапашваць
па начох кінатэатр
жудасных кашмараў,
і цярпець сюжеты
без шчаслівага фіналу.
|
||||
2. |
Не Забівай Апошні Цвік
02:15
|
|||
Я не магу заснуць,
як быццам
за кропляй кропля
разрываюць слых,
нібыта пражэктары
ў міліярды ват
мне асляпляюць вочы;
уздых, ганебны мат
як саўндтрэкі ночы,
бо цвікі нябачныя
забіць у сэрца лёгка,
пазней прабачым
за жалезныя плацдармы
самых злых,
на жаль, ужо,
самых далёкіх,
не забівай апошні цвік!
Не забівай апошні цвік,
дай вымавіцца,
сарваўшыся
на крык...
Вышыню і моц
пабудаваных вежаў,
зруйнуюць ушчэнт
смутак і гады.
Калі апошнія словы
нібы лязо па шыі,
гэта фінал...
Бачыла б ты
мае вочы тады,
я іх хаваў...
Мой сон
гэтай ноччу
і ёсць шпацыр;
шпацыр гэтай ноччу
і ёсць мой крыж;
шпацыр гэтай ноччу...
|
||||
3. |
Глыток Паветра ў Вадзе
02:21
|
|||
Згасаюць ліхтары,
святлее небасхіл,
згубіўся ў віры,
куды б, куды б не плыў.
Празрысты дах над галавой
нібыта купал саркафагу,
жывёльны жах са мной,
і я спатоліў прагу.
Глыток паветра
ў вадзе —
іду на дно
зноў без цябе.
Маё нутро
нібыта хлеў.
Маю свядомасць
нішчыць гнеў.
З маіх вантробаў
гэты спеў кругамі
на паверхні вады,
не засталося нас,
наогул усіх,
я прачынаюся,
я знік.
Якія б
клятвы не далі,
пытанне толькі ў тым — калі
пазбавім вартасці іх змест,
й ніякіх драм, ніякіх п'ес.
|
||||
4. |
Самотны Шпацыр
02:48
|
|||
Самотна да цярпімага жудасу. Чаму я лунаю ў гэтым? Я не камфорту прагнуў, я мроіў свабодай, шукаў яскравасці, у мяне ёсць я ўрэшце, але няўжо я адзін?!
Разгубленым пачуваюся, нават згубленым, зніклым для іншых. Пастка з успамінаў — турма ўласнаруч пабудаваная; спакой — самагубства, замах на самае каштоўнае.
Гультайства забівае, скароны перад самотай? Трасца! Творчасць не вызваляе, зрэшты палоніць, я закладнікам пачуваюся нават у вольным палёце.
Настальгія горш за непагадзь падчас уздыму на верхаліны гранітныя, жахлівей адно шкадаванне... аб страчаным, нібы ўласным, і чаму я адзін з гэтым сам-насам?! Няўжо я адзін з гэтым сам-насам?! Няўжо я адзін?!
|
||||
5. |
Кожны Дзень Шукалі
02:26
|
|||
Мы выбівалі люк
на дах хмарачосу,
каб усё роўна ў адчаю
хутка падаць на дно
з падбітымі крыламі
і абражанай годнасцю...
Шукалі збавення,
але дакладна не выраю.
Прагнулі болю,
й прымалі той боль.
Рваліся да волі,
не зважалі на шкло,
мы і ў адчыненых шыбах
шукалі яго...
Нібы разрэзаць скуру
выразна лепей, ні з чым
разбіцца ўшчэнт, знікнуць назаўжды...
Мой боль,
мой страх,
пакінь мяне,
і больш мяне не катуй!
Колькі можна цярпець,
і дазваляць здзек над самім сабой;
гронкі гневу ў стане саспець
і за колеч гадоў...
Дзесьці там у закутках
і сутарэннях свядомасці,
кволагу розуму,
ад безвыходнасці
пад пылам, у брудзе ды спакваля
саспелі мой боль, мой страх і гнеў...
Мы выбівалі люк
на дах хмарачосу,
каб усё роўна ў адчаю
хутка падаць на дно
з падбітымі крыламі
і абражанай годнасцю...
Шукалі збавення,
але дакладна не выраю.
Прагнулі болю,
й прымалі той боль.
Рваліся да волі,
не зважалі на шкло,
мы і ў адчыненых шыбах
шукалі яго...
Кожны дзень шукалі!
Кожны дзень шукалі!
Кожны дзень шукалі!
І знайшлі...
|
||||
6. |
CAVALCADE RECORDS Warsaw, Poland
Invasion Movement®
A footprint, beyond the time.
Streaming and Download help
If you like Dismal Walk, you may also like:
Bandcamp Daily your guide to the world of Bandcamp